شاید به جزئت می‌توان گفت که شبکه‌های اجتماعی به جزء جدانشدنی زندگی امروز ساکنین زمین تبدیل شده‌اند. رشد انواع شبکه‌های اجتماعی و خدمات متنوعی که به کاربران خود ارائه می‌کنند، فرهنگ نوینی را گسترش می‌دهد که فرصت و چالش را همزمان به همراه دارد. آموزش و پرورش نیز نمی‌تواند خود را جدا از تاثیرات اجتماعی و تکنولوژیکی شبکه‌های اجتماعی نگه دارد. استفاده روز افزون از این شبکه‌ها و تاثیری که روی فرهنگ، طرز فکر و عمل استفاده کنندگان آن دارد، نظام آموزشی را نیز به زودی با تحول بنیادی رو به رو خواهد ساخت. اما تا آن زمان، می‌توان به چند مورد از تاثیرات استفاده از این شبکه‌ها بر آموزش اشاره کرد.
فعال کردن دانش‌آموزان: یکی از مشخصه‌های مهم شبکه‌های اجتماعی، فعال کردن کاربران برای شرکت در فعالیت‌ها و کمپین‌های مشترک است. کاربران این شبکه‌ها به سرعت می‌توانند در مسیر یک هدف، با هم متحد شده و شبکه‌ای از نیروهای جمعی را برای تغییر، بسیج کنند. امروزه دانش‌آموزان نه تنها از این مزیت برای شرکت در فعالیت‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، بلکه حتی از آن برای اعتراض به مسئولین مدرسه و یا ایجاد تغییر در شرایط و امکانات آموزشی خود نیز استفاده می‌کنند.
باز تعریف حد و مرزها: شبکه‌های اجتماعی بسیاری از حدود و مرزهای تعریف شده زندگی واقعی را در هم می‌شکنند. کاربران این شبکه‌ها تقریبا جایگاه اجتماعی واحدی دارند که در حلقه ارتباطی آنها هر کسی با هر سمت یا جایگاهی می‌تواند قرار گیرد. این حلقه‌ها و ارتباطات، منجر به از بین رفتن مرزهای موجود و بازتعریف حدود جدیدی می‌شود. البته این قابلیت نیز همزمان شمشیری دولبه است از جهتی می‌تواند با از میان برداشتن مرزهای موجود، به دانش‌آموزان قدرت تاثیرگذاری و اعتبار ببخشد و از طرف دیگر حد و مرزهایی که بین زندگی شخصی و حرفه‌ای معلمان و مسئولین مدرسه وجود دارد را پایمال کند و صدماتی را به طرفین وارد نماید.
تسهیل ارتباط با والدین: عضویت والدین در شبکه‌های اجتماعی به همراه دانش آموزان و معلمان، فرصت خاصی را برای ایجاد شبکه همیاری و همفکری بین این نیروها ایجاد می‌کند. بسیاری از والدینی که قبلا در کلاس‌های درس و جلسات اولیا و مربیان غایب بودند، از طریق مجازی، فعال شده و وارد مباحثات و مشاورات تحصیلی می‌شوند. شبکه‌های اجتماعی در جهت فعال کردن والدین و ایجاد امکان ارتباط با معلمان نقش مهمی را ایفا می‌کند.
مقابله با خشونت و قلدری: مدارس همیشه پر از افراد یا گروه‌های قلدرمآبی هستند که دیگران را آزار می‌دهند. شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. عده‌ای از دانش‌آموزان با استفاده از اهرم شبکه‌های مجازی، به آزار و اذیت سایر دانش‌آموزان می‌پردازند و نوع جدیدی از باج‌گیری و خشونت‌وزری را تجربه می‌کنند. در این میان، والدین و مسئولین مدارس می‌توانند از وجود این روابط خشونت‌آمیز و ویرانگر مطلع شده و اقدامات عملی برای مقابله با آن را با کمک یکدیگر انجام دهند.
منبع فعالیت‌ها و مواد آموزشی: شبکه‌های اجتماعی مجازی، می‌توانند گنجینه ای از فعالیت‌ها و مواد آموزشی را در خود جای دهند. فعالیت‌های کلاسی می‌تواند به شبکه‌های اجتماعی دانش آموزان و معلمان گسترده شود و طیف وسیع‌تری از نظرات، خلاقیت‌ها و فعالیت‌های مختلف را در بر بگیرد. نتیجه فعالیت‌ها و پروژه‌های کلاسی می‌تواند در این شبکه‌ها به اشتراک گذاشته شود و همه اعضای حلقه ارتباطی از نتایج و اقدامات انجام گرفته مطلع شوند.
ایجاد ارتباط بین معلم‌ها و محیط‌های آموزشی. شبکه‌های اجتماعی، پل ارتباطی بین معلمان و کلاس‌های درسی هستند. معلم‌ها می‌توانند از این طریق با تجارب و فعالیت‌های یکدیگر آشنا شوند و تجارب خود را در کلاس درس مبادله کنند. روش‌های تدریس و تکنیک‌های آموزشی مختلف را با یکیدگر به مشورت بگذارند و فعالیت‌های مشترک دیگری را با هم آغاز کنند.